W patentowanym rozwiązaniu (zgłoszenie nr P.418097) dawkowanie osadu recyrkulowanego następuje tylko podczas napełniania reaktora, a samo napełnianie jest przebiega wg precyzyjnych wytycznych, zapewniających odpowiednie stężenie wolnego amoniaku w momencie dawkowania osadu recyrkulowanego. Dzięki temu nitryfikanty II fazy ulegają od razu pełnej inhibicji, która jest następnie podtrzymywana przez niskie stężenie tlenu i odpowiednio kontrolowany wiek osadu.
NWOŚ
MPWiK we Wrocławiu wraz z Politechniką Wrocławską opracował wariant technologii skróconej nitryfikacji, umożliwiający znacznie stabilniejszą pracę w porównaniu z tradycyjną metodą przy jednoczesnej wydajnej hodowli bakterii nitryfikacyjnych np. na potrzeby zaszczepiania bloku osadu czynnego. Rozwiązanie to powstało w ramach realizowanego wspólnie projektu badawczego, dofinansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju i zostało zgłoszone do ochrony patentowej.
Dodatkowo:
Usunięte ze strumienia ścieków zanieczyszczenia w postaci odpadów stałych są wywożone z oczyszczalni, natomiast odpady ciekłe tzw. odcieki zawracane są na początek układu oczyszczania. Powoduje to zwiększenie ładunku zanieczyszczeń – głównie związków azotu – które muszą być usunięte ze strumienia przez mikroorganizmy. Ma to istotny wpływ na skuteczność i energochłonność całego procesu.
Każda oczyszczalnia musi przede wszystkim w sposób stabilny i niezawodny gwarantować oczyszczanie ścieków na wymaganym poziomie, a ponadto cel ten musi być realizowany po relatywnie niskich kosztach eksploatacyjnych.
Wychodząc naprzeciw tym wyzwaniom nasza firma od stycznia 2013 roku wraz z Politechniką Wrocławską oraz Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu realizuje projekt badawczy o nazwie: „Optymalizacja usuwania azotu – poprawa efektów oczyszczania i krok na drodze do samowystarczalności energetycznej Wrocławskiej Oczyszczalni Ścieków”.
W ramach jego realizacji wybudowano stację badawczą wykorzystującą strumień odcieków po prasach filtracyjnych odwadniających osad ściekowy. Celem badań jest kompleksowe rozwiązanie problemu azotu na oczyszczalni, czyli wypracowanie rozwiązań technologicznych, tak aby zapewnić ekonomiczny, stabilny oraz odpowiednio niski poziom azotu ogólnego w ściekach oczyszczonych.
W skład wybudowanej stacji badawczej wchodzą Sekwencyjne Reaktory Biologiczne – SBR, w których prowadzone są procesy biologiczne, układy do separacji fizykochemicznej oraz laboratorium służące do wykonywania analiz w trakcie tych badań. Wyposażenie stacji pozwala na przeprowadzenie trzech istotnych dla oczyszczalni zadań:
- zbadanie możliwości hodowli bakterii nitryfikujących, biorących udział w usuwaniu azotu,
- zbadanie możliwości przeprowadzenia procesu anammox,
- przeprowadzenie procesów separacji membranowej oraz procesów wymiany jonowej.
Stacja badawcza w swej górnej części, tj. reaktorów procesowych SBR, pracuje na odciekach z pras filtracyjnych. W tym celu odcieki z pras podawane są do zbiorników retencyjnych, skąd pobierane są do reaktorów SBR, w których w odpowiednim reżimie technologicznym poddawane są oczyszczaniu metodą osadu czynnego. W tym miejscu prowadzone są badania związane z hodowlą nitryfikantów oraz procesem anammox. Następnie odcieki oczyszczone trafiają do zbiorników, skąd podane są do urządzeń, w których przebiega proces mikrofiltracji. Tak oczyszczone odcieki trafiają do dolnej części stacji, gdzie następuje dalsze oczyszczanie z wykorzystaniem procesów separacji membranowej oraz procesów wymiany jonowej.
Wyniki badań ze stacji badawczej WOŚ zostaną wykorzystane do przeprowadzenia badań symulacyjnych, w powstałym do tego celu modelu matematycznym. Dzięki temu odpowiemy na pytanie, które z zaproponowanych/badanych rozwiązań jest najkorzystniejsze pod względem technologicznym i ekonomicznym.
