Sieć wodociągowa MPWiK jest wyjątkowo rozległa. Ma 2035 kilometrów długości. Oczywiście, wraz z rozwojem Wrocławia, z roku na rok przybywa kolejnych jej kilometrów. Spółka dynamicznie bowiem reaguje na rosnące potrzeby miasta i jego mieszkańców budując nowe sieci na terenach powstających osiedli mieszkaniowych oraz wszędzie tam gdzie powstają biurowce i zakłady przemysłowe.
Równolegle do budowy nowych sieci wodociągowych MPWiK intensywnie modernizuje także już istniejące rurociągi. Spółka kładzie szczególny nacisk na renowację największych wodociągów – magistral, które stanowią ponad 10 procent wszystkich wrocławskich sieci.
Aby prace modernizacyjne były jak najmniej uciążliwe dla mieszkańców, MPWiK stara się realizować je metodami bezwykopowymi. Wszędzie tam gdzie jest to możliwe prace odbywają się także przy okazji remontów dróg. W ten sposób wrocławianie nie są narażani na sytuacje, w których ten sam odcinek drogi jest dwukrotnie wyłączany z ruchu – raz przez remont drogi, drugim razem z powodu modernizacji wodociągu. Jest jeszcze jedna korzyść z tego rozwiązania – znacznie spadają koszty modernizacji.
Tereny Wodonośne
To 1026 hektarów łąk i stawów na południowym wschodzie miasta. Położone są one 6 kilometrów od centrum miasta, w obrębie samego Wrocławia, jak i gminy Święta Katarzyna. Obszar ten już pod koniec XIX wieku został przeznaczony do uzdatniania wody. Jego wykorzystywanie do tych celów możliwe było dzięki pokryciu terenu siecią rowów, kanałów i stawów infiltracyjnych oraz pompowni wody. Pierwsze studnie poborowe i rurociągi powstały tu w latach 1902-1904. Wtedy też do użytku została oddana pompownia Świątniki.
Grunt to smak
Tak samo jak na początku XX wieku, tak i obecnie na tereny wodonośne wodę z rzeki Oławy pompuje pompownia Czechnica. Trafia ona do liczącej 21 kilometrów sieci rowów i kanałów nawadniających. Dopiero te rozprowadzają ją do 63 stawów infiltracyjnych o łącznej powierzchni niemal 60 hektarów. Ilość dostarczanej wody do poszczególnych zbiorników regulowana jest różnego rodzaju zastawkami.
Od ich sprawnej pracy uzależniona jest efektywność procesu infiltracji, w wyniku której woda powierzchniowa nabiera lepszych właściwości fizyczno – chemicznych wody podziemnej.
Z kolei woda poddana procesowi infiltracji pobierana jest z całego obszaru terenów wodonośnych. Wykorzystywana jest do tego sieć 558 studni poborowych, które dostarczają ją rurociągami do trzech pompowni: Radwanice, Świątniki i Bierzany. Charakterystycznymi punktami na trasie przepływu polepszonej już wody są historyczne wieże odpowietrzające.
Zadaniem tych kilkumetrowej wysokości i jednocześnie doskonale komponujących się z otoczeniem, a przy tym wyróżniających, ciekawą architekturą budynków, jest utrzymanie próżni w rurociągach lewarowych, tak by woda bez przeszkód trafiała do Zakładu Uzdatniania Wody Na Grobli a z niego do mieszkań wrocławian.
Wyjątkowy czyścioch
Tereny wodonośne to nie tylko miejsce ujmowania wody. To także zielone płuca stolicy Dolnego Śląska i naturalny polder zalewowy na czas powodzi. W razie gwałtownego podwyższenia stanu wody w zlewni Odry mogą pomieścić nawet 12 mln metrów sześciennych wody. Na szczęście, do tego celu nie są wykorzystywane zbyt często. Dzięki temu mimo, że tereny wodonośne położone są zaledwie kilka kilometrów od centrum Wrocławia żyją tu rzadko spotykane zwierzęta. Między innymi wydry, bobry, sarny, czaple i bażanty. O tym, że w bliskiej odległości tętniącego życiem 700-tysięcznego miasta udało się zachować na tyle naturalne środowisko, że nie tylko nie musi ono przystosowywać się do ingerencji człowieka i wywołanych przez nas zmian, ale może swobodnie rozwijać się najdobitniej świadczy jednak odkrycie tu nowego dla fauny światowej bezkręgowca –Brachylecithum glareoli.
Z kolei, że wrocławskie wodociągi do produkcji wody wykorzystują wyjątkowy surowiec potwierdzają słodkowodne gąbki. Te bioindykatory czystości żyją w większości stawów infiltracyjnych. Dzięki obowiązującemu od lat zakazowi wejścia na tereny wodonośne, można na nich spotkać jeszcze jednego czyściocha. To Sisyra terminalis. Ta jedna z sieciarek jest niezwykle rzadko spotykanym owadem w naszym kraju. Do tego stopnia, że nie ma jeszcze nawet polskiej nazwy, a dotąd udokumentowanych stanowisk jej występowania było zaledwie sześć. Siódmym są wrocławskie tereny wodonośne.
Woda, którą dostarcza MPWiK pochodzi przede wszystkim z gór. Pobierana jest ona z rzeki Oławy zasilanej z kolei przez Nysę Kłodzką. Źródła tej ostatniej znajdują się w Sudetach. Górska woda stanowi 99 procent surowca wykorzystywanego przez MPWiK. Pozostały 1 procent to woda z ujęcia głębinowego w Leśnicy, która trafia do mieszkańców tego osiedla.
Wody z Oławy i Nysy Kłodzkiej dzięki systemowi przerzutowemu w Michałowie niedaleko Opola łączą się, a następnie trafiają do dwóch wrocławskich Zakładów Uzdatniania Wody:„Mokry Dwór” i „Na Grobli”. Do tego pierwszego bezpośrednio, do zakładu „Na Grobli” po wstępnym oczyszczeniu na terenach wodonośnych.
Woda w obu zakładach jest oczyszczana przez nowoczesne filtry piaskowe i węglowe. Następnie poprzez liczącą ponad 1970 kilometry sieć wodociągową trafia do mieszkań wrocławian oraz kilku podwrocławskich miejscowości, m.in. Oławy, Długołęki, Świętej Katarzyny i Kobierzyc. Dzięki ciągłym inwestycjom w modernizację obu zakładów i sieć dystrybucji, smak wody z roku na rok poprawia się. Spełnia ona najbardziej rygorystyczne normy, a swoimi parametrami nie ustępuje wodzie dostarczanej mieszkańcom wielu miast europejskich.
Mimo niedoboru wody w naszym kraju, wrocławianom susza w kranach nie grozi. Miasto chronione jest bowiem przez dwa zbiorniki retencyjne na rzece Nysa Kłodzka – „Głębinów” i „Otmuchów”. Zgromadzona w nich rezerwa 5 miliardów litrów gwarantuje normalne zaopatrywanie Wrocławia nawet przez kilka miesięcy suszy.
Na spory wzrost zapotrzebowania wody MPWiK też jest przygotowane. Wydajność zakładów uzdatniania „Mokry Dwór” i „Na Grobli” pozwala jeszcze niemal dwukrotnie zwiększyć jej dostawy. Dzisiaj każdy wrocławianin w ciągu doby zużywa średnio 116 litrów wody, czyli mniej więcej tyle ile mieści się w napełnionej do połowy wannie. Średnie zużycie wody z roku na rok jednak spada. To zasługa coraz większej popularności wodooszczędnego sprzętu AGD. Nie bez znaczenia dla tego faktu są także inwestycje MPWiK w sieć wodociągową. Dzięki nim straty wody spowodowane przez awarie są o wiele mniejsze niż kilka lat temu.
ZAKŁAD UZDATNIANIA „NA GROBLI”
Do Zakładu Uzdatniania Wody „Na Grobli” trafia woda wstępnie oczyszczona na terenach wodonośnych. Jej smak polepszył się w styczniu 2007 roku po uruchomieniu w zakładzie nowoczesnych filtrów węglowych i piaskowych. Inwestycja, której koszt sięgnął niemal 100 milionów złotych i dzięki której zakład został całkowicie przebudowany, spowodowała że dostarczana woda jest tak przejrzysta jakby płynęła prosto z górskiego strumienia
Zakład przy ulicy Na Grobli rozpoczął działalność 1 sierpnia 1871 r. Pozostałością po tamtym okresie jest zabytkowa wieża ciśnień „Na Grobli”. Chociaż historia zaopatrzenia Wrocławia w wodę sięga XIII wieku, to od tej daty liczy się nowożytną działalność wrocławskich wodociągów. Dlaczego ówcześni radni chcieli postawić ten budynek, a nie odbudować Młyn Główny, dowiecie się Państwo z broszury przybliżającej historię powstania jednego z najpiękniejszych europejskich zabytków architektury przemysłowej – wieży ciśnień przy ulicy Na Grobli.
Smak wody z „Mokrego Dworu” poprawił się po wymianie części filtrów piaskowych na węglowe w czerwcu 2005 r. Filtry węglowe lepiej usuwają bowiem małe cząsteczki i związki chemiczne zawarte w wodzie. Po raz kolejny wrocławianie odczuli zmianę jesienią 2007 roku, gdy działająca w zakładzie instalacja ozonowania wody została wymieniona na nową. Ozon ma bowiem właściwości dezynfekujące i oczyszcza wodę z drobnoustrojów oraz bakterii. Na dodatek bardzo szybko ulega rozpadowi. To ważne, bo w odróżnieniu od chloru czy też dwutlenku chloru, nie zmienia smaku i zapachu wody.
Zakład Uzdatniania Wody Mokry Dwór został uruchomiony 15 sierpnia 1982 r. Datę tę na pewno jeszcze długo będzie pamiętało wielu wrocławian. Przed jego budową woda o normalnym ciśnieniu była dostępna bowiem tylko 6 godzin dziennie. Dlaczego? Dowiecie się Państwo tego z broszury poświęconej historii powstania Zakładu Uzdatniania Wody Mokry Dwór – „Ćwierć wieku dla Wrocławia”.
NOWE SPOJRZENIE NA WDRAŻANIE INNOWACYJNYCH TECHNOLOGII OCZYSZCZANIA WODY
4 listopada 2014 r. otwarta została stacja badawcza ZPW „Mokry Dwór”. Jest to nowoczesny obiekt, w którym w warunkach laboratoryjnych można testować nowe rozwiązania technologiczne w procesie uzdatniania wody.
Woda jest substancją niezbędną do życia każdego z nas. Może zawierać szereg składników, z których część jest potrzebna do prawidłowego rozwoju ludzkiego organizmu, a część stanowi zanieczyszczenia, których zawartość powinna być ograniczona do minimum. Zawartość poszczególnych składników w wodzie jest restrykcyjnie kontrolowana przez organy rządowe. Ze względu na ciągłe zaostrzanie norm dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi coraz częściej szuka się rozwiązań pozwalających na optymalizację procesów oczyszczania wody w celu zapewnienia konsumentom produktu o najwyższej jakości przy utrzymaniu jak najniższych kosztów eksploatacyjnych. Efekty takie można osiągnąć poprzez ciągłe zmiany w działających układach oczyszczania wody lub poprzez wdrażanie nowoczesnych technologii. Aby podjąć właściwe decyzje dotyczące zmian w procesie oczyszczania wody, niezbędne jest systematyczne wykonywanie badań potwierdzających zasadność wprowadzania nowych rozwiązań zarówno eksploatacyjnych, jak i technologicznych.
Budowa stacji badawczej umożliwi wierne odwzorowanie pracy istniejącego układu technologicznego, np. zakładu produkcji wody, i porównywanie go z układem, w którym zastosowane zostaną nowe rozwiązania techniczne i układy technologiczne. Takie podejście jest kluczem do rozwoju nie tylko pojedynczych przedsiębiorstw, ale całej branży wodociągowej. Najnowocześniejsze firmy w Stanach Zjednoczonych oraz Unii Europejskiej odnoszą sukcesy w oparciu o taką filozofię postępowania. Woda przeznaczona do spożycia przez ludzi jest niezbędnym produktem dla życia oraz gospodarki kraju, zatem filozofia taka powinna zostać przełożona również na polską branżę wodociągową.
Prace nad realizacją projektu trwały w latach 2013-2014. Kompleks składa się z hali technologicznej, w pełni wyposażonego stanowiska laboratoryjnego oraz zaplecza socjalno-technicznego. Budynek jest przygotowany do dalszego rozwoju poprzez budowę kolejnych instalacji, powstających w miarę rozwoju branży wodociągowej.
W stacji badawczej będzie możliwe przeprowadzenie badań zarówno nad usprawnieniem obecnie wykorzystywanych procesów, jak i nowoczesnymi technikami uzdatniania wody, które zostały wybrane jako interesujące podczas analizy surowca wykorzystywanego w ZPW „Mokry Dwór”.
Główna część stacji składa się z ciągu referencyjnego i ciągu badawczego zbudowanych w sposób modułowy. Ciąg referencyjny odzwierciedla istniejący układ Zakładu Produkcji Wody „Mokry Dwór”, natomiast ciąg badawczy umożliwia testowanie nowych rozwiązań i technologii. Planowane jest przebadanie w stacji badawczej układów technologicznych wykorzystujących zaawansowane procesy separacyjne, np. zintegrowane układy membranowe czy magnetyczną wymianę anionową.
Stanowisko badawcze wyposażone są w system monitoringu zbierającego na bieżąco informacje o podstawowych parametrach fizyko-chemicznych, co pozwala na bieżącą koordynację pracy całego układu technologicznego i późniejszą analizę danych. W celu rzetelnej oceny technologii pod względem hydraulicznym oraz ekonomicznym, stacja została wyposażona w układy do pomiaru przepływu, ciśnienia oraz zużycia energii. Pomiar ostatniego z wymienionych parametrów pozwoli skutecznie wycenić koszt energii, co jest niezwykle ważnym elementem niezbędnym do podejmowania decyzji inwestycyjnych. Ten aspekt bardzo często jest pomijany przy przeprowadzaniu badań, a jest niezwykle istotny ze względu na koszty eksploatacji. Stacja badawcza ma również ogromny potencjał naukowy. Dzięki jej powstaniu możliwe będzie zacieśnienie współpracy między MPWiK a środowiskami naukowymi. Możliwe będzie przeprowadzenie wielu prac naukowych i projektów badawczo-rozwojowych.
Zakład przy ulicy Na Grobli zaopatruje głównie mieszkańców centrum i północno-wschodniej części Wrocławia. Dostarcza w ciągu doby średnio 61 tysięcy metrów sześciennych, czyli mniej więcej połowę uzdatnianej w tym czasie wody przez MPWiK. Dzięki stosowaniu w zakładzie najnowszych technologii, wrocławianie piją wodę dorównującą jakością a nierzadko nawet przewyższającą, tej którą dostarczają firmy wodociągowe w największych miastach Europy. Podobnie jak i ich produkt, tak i woda wrocławskiego MPWiK spełnia rygorystyczne normy obowiązujące w Unii Europejskiej.
STACJA UZDATNIANIA WODY „LEŚNICA”
Stacja Uzdatniania Wody „Leśnica” korzysta z bardzo dobrej jakości wody głębinowej dorównującej smakiem wodzie źródlanej. Jej pokłady znajdują się na głębokości 128-134 metrów pod powierzchnią ziemi. Stacja ma wyłącznie znaczenie lokalne; zaopatruje kilkanaście tysięcy mieszkańców Leśnicy i kilku okolicznych osiedli. Jej dobowa produkcja wynosi około 1000 m3, co stanowi mniej niż 1% dostarczonej wody przez MPWiK.
Używamy cookies w celach funkcjonalnych, aby ułatwić użytkownikom korzystanie z witryny oraz w celu
tworzenia anonimowych statystyk serwisu. Jeżeli nie blokujesz plików cookies, to zgadzasz się na ich
używanie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Możesz samodzielnie zarządzać cookies zmieniając
odpowiednio ustawienia Twojej przeglądarki. Zobacz politykę prywatności.
Za chwilę usuniesz pliki cookies
w serwisie MPWiK. Aby zmiany zostały wprowadzone, musimy odświeżyć stronę.
Zgadzasz się?
